THE ART TALK MAGAZINE, Ελβετία
Είναι καπνός ο Έρωτας, και γινετ’ απ’ τα νέφη των στεναγμών·
αν σηκωθή, εκείνος που λατρεύει βλέπει την λάμψιν της φωτιάς·
αν ο καπνός καταίβη, δεν βλέπει παρά πέλαγος, όπου με δάκρυ τρέφει.
Ρωμαίος και Ιουλιέτα, μετάφραση: Δημήτριος Βικέλας,
Αδελφοί Δεπάστα, Αθήνα 1876
– Ρωμαίος (Πράξη Ι, Σκηνή 1)
«Αν η αγάπη είναι φάρμακο, τότε το έργο «Ρωμαίος και η Ιουλιέτα» φτάνει αυτή την
πεποίθηση στα άκρα. Ίσως να έχετε παρατηρήσει πως μετά τους δύο ερωτευμένους, ο
τρίτος πιο σημαντικός ρόλος του έργου είναι του Πατέρα Λαυρέντιου, του επίδοξου
φαρμακοποιού της ιστορίας…
Όπως οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν, οι βλαβερές ουσίες μπορούν να είναι
θεραπευτικές σε μικρές δόσεις και αυτό ήταν γνωστό και την εποχή του Σαίξπηρ… Η γνωστή
σε όλους μας λέξη «φαρμακευτική/φαρμακείο» υποδηλώνει πόσο συνδεδεμένα είναι το
δηλητήριο και το γιατρικό: προερχόμενη από την ελληνική λέξη «φάρμακον», που σημαίνει
συγχρόνως τοξίνη και γιατρικό». (The Shakespeare Globe Trust, 2019)
Δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερη παρουσίαση της διττότητας της αγάπης και του
φαρμάκου από το έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ. Η εγκατάστασή μου
“Remedy or Poison” του 2011, που αποτελείται από τρία βιτρό φτιαγμένα από
συσκευασίες/καρτέλες χαπιών και μια συσκευασία αντισυλληπτικών στο κέντρο
αφορά ακριβώς αυτήν τη διττή φύση των πραγμάτων στη ζωή. Φάρμακο, Αγάπη,
Θρησκεία…όλα συνδέονται και όλα είναι εν δυνάμει φάρμακο ή φαρμάκι.
Πέγκυ Κλιάφα
