Εγκαίνια: Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017
Διάρκεια: 28 Δεκεμβρίου 2017– 14 Ιανουαρίου 2018
Χώρος: Μακρίδειο Θέατρο, Πάφος, Κύπρος
Επιμέλεια: Γιούλα Χατζηγεωργίου
Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες: Θεόδουλος Γρηγορίου, Άγγελος Μακρίδης, Νίκος Κουρούσιης, Γιάννος Οικονόμου, Ανδρέας Σάββα και Γιούλα Χατζηγεωργίου από την Κύπρο, η Δανάη Στράτου, ο Κώστας Βαρώτσος, η Πέγκυ Κλιάφα, η Γιασεμί Ράπτη και η Βάλλυ Νομίδου από την Ελλάδα, ο Vince Briffa από τη Μάλτα.
Η Πέγκυ Κλιάφα συμμετέχει με το έργο:
Chandelier I – Placebo Series, 2015, ύψος έργου: 110εκ. (ύψος αλυσίδας: μεταβλητό), Φ 60εκ. επάνω, Φ 12,5εκ. κάτω. Πολυέλαιος από διαφανείς κάψουλες ζελατίνης, πετονιά, καλώδια, λάμπες, μπρούντζος.
Σχετικά με το έργο της Πέγκυ Κλιάφα – κείμενο καταλόγου:
Το έργο της Πέγκυς Κλιάφα Chandelier I – Placebo Series είναι ένας «κλασικός» πολυέλαιος με την ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία πως τα στοιχεία εκείνα που από μακριά φαίνονται σαν μικρά κρύσταλλα, στην πραγματικότητα είναι διαφανείς άδειες κάψουλες ζελατίνης (χάπια). Ανήκει σε μια ομάδα έργων της που έχουν ως θέμα το φάρμακο, ή ως όχημα το φάρμακο για να σχολιάσουν διάφορα θέματα που έχουν σχέση με τον άνθρωπο, την υγεία, τη θεραπεία του.
Οι πολυέλαιοι με κάψουλες προέκυψαν μέσα από την έρευνα της εικαστικού πάνω στο εντυπωσιακό φαινόμενο του Placebo, του εικονικού φαρμάκου, που έχει τη δύναμη να κάνει τον άνθρωπο να νιώθει πράγματι καλύτερα. Η σκέψη της ήταν πως οι άδειες διαφανείς κάψουλες που μοιάζουν με κρυσταλλάκια μπορούν να δώσουν ενέργεια-δύναμη-φως αν και δεν έχουν περιεχόμενο. Το φαινόμενο placebo παραπέμπει δε στις ψευδαισθησιακές τεχνικές της τέχνης και όπως αναφέρει η ιστορικός τέχνης Θάλεια Στεφανίδη στο κείμενό της «Παρόλο που η επιλογή του υλικού για τη δημιουργία των έργων της Πέγκυς Κλιάφα παραπέμπει με έναν καταφατικό τρόπο στη δυνατότητα της επιστήμης να καταφέρνει την ίαση μέσω φαρμάκων, η επιλογή του τίτλου placebo που επέλεξε η καλλιτέχνης υποψιάζει προς την κατεύθυνση της αυταπάτης. Η δυναμική placebo είναι σαφώς πλασματική, παρόμοια με το πλασματικό ιδιόλεκτο της οποιασδήποτε τέχνης. Μια αλληγορία λοιπόν για την ίαση και τους αποτελεσματικούς της τρόπους…».
Ο καθένας φυσικά αντιλαμβάνεται το έργο όπως αισθάνεται. Κάποιοι βλέπουν μόνο το φως, τη δύναμη που δίνει στη ζωή τους το φάρμακο. Κάποιοι άλλοι την «αμφισημία» του έργου και του φαρμάκου. Έτσι κάποιοι συνδέοντάς το με το θέατρο στην εν λόγω έκθεση θα δουν την «Αυλαία» να ανοίγει και κάποιοι άλλοι να πέφτει. Και σύμφωνα με τον Jacques Derrida στην Πλάτωνος Φαρμακεία: «Αυτό το φάρμακον, αυτό το «γιατρικό», αυτό το φίλτρο, ίαμα και δηλητήριο συνάμα, εισάγεται ήδη στο σώμα του λόγου (discours) μαζί με όλη την αμφισημία του. Αυτή η γοητεία, αυτή η ικανότητα να σαγηνεύει, αυτή η δύναμη να μαγεύει, μπορεί να κάνουν -συγχρόνως ή διαδοχικά- καλό και κακό.».
Δελτίο Τύπου έκθεσης:
Στην αμφίσημη λειτουργία της “Αυλαίας” παραπέμπει ο τίτλος της έκθεσης-εικαστικής παρέμβασης στον περιβάλλοντα χώρο του καινούριου Μαρκιδείου Θεάτρου της Πάφου, η οποία εγκαινιάζεται στις 28 Δεκεμβρίου αναδεικνύοντας μέσα από εγκαταστάσεις και βίντεο 12 κορυφαίων εικαστικών από την Κύπρο, την Ελλάδα και τη Μάλτα, την έννοια της θεατρικότητας και ταυτόχρονα θίγοντας ζητήματα της σύγχρονης Ευρώπης.
Πρόκειται ουσιαστικά για την εκδήλωση που επέλεξε ο Οργανισμός “Πάφος 2017” για να παραδώσει επισήμως τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας στις επόμενες ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν ανακηρυχθεί Πολιτιστικές πρωτεύουσες του 2018, στην πρωτεύουσα της Μάλτας Βαλέτα και στην ολλανδική Leeuwarden δηλαδή.
Γι αυτό δεν είναι τυχαίος ο τίτλος “Αυλαία” που καθώς συνδέεται υπογείως με τον γνωστό στίχο του Τ. Σ. Ελιοτ “στην αρχή μου είναι το τέλος μου και στο τέλος μου η αρχή μου” παραπέμπει καταρχάς σε μία παράσταση που ίσως να σηματοδοτεί μία έναρξη ή μία λήξη, πάντως χωρίς τίποτα από τα δύο να είναι οριστικό. Και πράγματι με την έκθεση “Αυλαία”, η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης αποχαιρετά την παλιά Πάφο και καλωσορίζει την καινούρια πόλη που αναδύθηκε μέσα από ένα υψηλού επιπέδου πρόγραμμα, εκατοντάδες δράσεις και ανταλλαγές, γνώσεις, εμπειρίες και δίκτυα, καθώς και νέους χώρους που ορίζουν πια την όψη του νέου σύγχρονου αστικού τοπίου. Με μία διαφορετική ανάγνωση του τίτλου της έκθεσης και του συμβολισμού του κάτι ανάλογο ισχύει και για την σύγχρονη Ευρώπη και την ιστορία της. Κάθε τέλος (ιστορικών περιόδων, ιδεολογιών, κοινωνικών ή πολιτιστικών κινημάτων) κυοφορεί μία νέα αρχή και κάθε αρχή εμπεριέχει το τέλος.
Αυτές είναι οι έννοιες τις οποίες, συνδεδεμένες πάντα με την εικόνα της σύγχρονης Ευρώπης και όσων την καθορίζουν, πραγματεύονται με τα έργα τους οι 12 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση. Είναι οι Θεόδουλος Γρηγορίου, Άγγελος Μακρίδης, Νίκος Κουρούσιης, Γιάννος Οικονόμου, Ανδρέας Σάββα και Γιούλα Χατζηγεωργίου από την Κύπρο, η Δανάη Στράτου, ο Κώστας Βαρώτσος, η Πέγκυ Κλιάφα, η Γιασεμί Ράπτη και η Βάλλυ Νομίδου από την Ελλάδα, ο Vince Briffa από τη Μάλτα. Την οργάνωση και την επιμέλεια της έκθεσης έχει η εικαστικός Γιούλα Χατζηγεωργίου, ενώ την σύνταξη και τεκμηρίωση των κειμένων που συνοδεύουν τον κατάλογο έχει κάνει η ιστορικός τέχνης Σωζήτα Γκουντούνα.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες, όλοι από την περιοχή της Μεσογείου, προτείνουν συμβολικές λύσεις στην εποχή της ευρωπαϊκής κρίσης, όταν η πίστη έχει εξαντληθεί και οι παλιές ουτοπίες έχουν αποτύχει. Επιπλέον, αποκαλύπτει προβληματισμούς για τις εθνικές, εθνοτικές και θρησκευτικές συμβάσεις που κυριαρχούν στην πολιτική και γεωγραφική μας πραγματικότητα. Η “Αυλαία” τους ανοίγει (ή κλείνει) από το νοτιοανατολικό άκρο της Ευρώπης στην Πάφο για να φωτίσει το σύνθετο παρελθόν, τον κόσμο της μετανάστευσης, τις πολιτικές και γεωγραφικές μετατοπίσεις και την αποσύνθεση της πραγματικότητας όπως την ξέρουμε. Επίσης αποκαλύπτει την κοινή και διαρκώς αναδιατυπωμένη ιστορία μας. Η Αυλαία είναι μια φαντασίωση στην ιστορία!
Η έκθεση γίνεται με τη συνεργασία των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, Valletta 2018, Ελευσίνα 2021.